سبکهای نمایش (اکسپرسیونیسم)

سبکهای نمایش (اکسپرسیونیسم)

این اصطلاح نخستین بار در نقاشی و برای تمایز بین عده ای از نقاشان که از سبک امپرسیونیسم جدا شده بودند،به کاررفت. اکسپرسیونیست  بیان تصورات، احساسات و رویاهای هنرمند است. همین رویکردنیز در تئاتر آلمان پیش از جنگ جهانی اول رواج یافت. اکسپرسیونیستهای آلمان نیز تلاش داشتند تا حالات درونی، و ناخوداگاه انسان را به نمایش بگذراند. آنها قراردادهای منطقی، منظم، تناسب یا قاعده های متداول و رسوم رفتار و آداب سخن را که بر نمایش رئالیستی و ناتورالیستی سده ی نوزدهم حکم فرما بود، کنار گذاشتند. شیوه ها و مضمون هایی این نوع نمایش ها اکثرا تکان دهنده  و پر تضاد بود. نمایشنامه نویسان اکسپرسیونیست ، غالبا فقط به شخصیت اصلی نمایش عمق روانشناسانه می دادند. و از طریق او مکنونات ذهنی و درونی خود را آشکار می ساختند. عمر اکسپرسینیسم چندان طولانی نبود ولی تأثیر عمیقی برنمایشنامه نویسانی همچون شون اکیسی، ساموئل بکت، اوژن یونسکو، ژان رنه و کارهای آغازین یوجین اونیل گذاشت.