تالار مولوی
تالار مولوی
تالار مولوییکی از تالارهای نمایشیِ تهران است که در خیابان ۱۶ آذر در نزدیکی میدان انقلاب قرار دارد. نخستین بار در سال ۱۳۴۷ ادارهی فعالیت‌های فوق برنامهی دانشگاه تهران به سرپرستی خانم پری صابری شکل گرفت. پری صابری محل فعلی تالار را که یکی از انبارهای مخروبهی دانشگاه بود، با تغییر کاربری به تالار مولوی تبدیل کرد.
فعالیت این تالار به صورت رسمی با اجرای نمایش ملاقات بانوی سالخورده نوشته فریدریش دورنمات به کارگردانی حمید سمندریان در دی ماه ۱۳۵۱ هجری شمسی آغاز شد. این تالار در سال ۱۳۵۹ هم‌زمان با انقلاب فرهنگی به مدت سه سال تعطیل شد و پس از بازگشایی از سال ۱۳۶۴ ادارهی آن به جهاد دانشگاهی واحد تهران واگذار شد. این تالار در سال ۱۳۸۲ به خاطر بازسازی و تعمیرات مدت چهار ماه تعطیل بود که در این فرصت یک سالن دیگر هم به نام «سالن کوچک» در این مجموعه ساخته شد. تالار مولوی در سال ۱۳۸۹ از مدیریت جهاد دانشگاهی خارج شد و مجدداً زیر نظر اداره کل امورفرهنگی و اجتماعی دانشگاه تهران قرار گرفت. این مجموعه بار دیگر در سال ۱۳۹۳ و به مدت ۱۳ ماه مورد بازسازی کامل در همه حوزهای ابنیه ای، مقاوم‌سازی، تجهیزاتی و تأسیساتی قرار گرفت و ارتفاع سالن به میزان یک متر افزایش پیدا کرد و نیز یک پلاتو تمرین به مجموعه اضافه گردید.
تالار مولوی از دو سالن تشکیل شده است: سالن اصلی و سالن کوچک. سالن اصلی تالار مولوی با گنجایش ۱۷۰ نفر تماشاگر، با ابعاد ۱۷/۸۰ متر عرض در ۲۳/۵۰ متر طول و ارتفاع ۳ متر، یکی از بهترین سالن‌های بلک باکس ایران است که قابلیت جا به جایی جایگاه تماشاگران را داراست. سالن کوچک تالار مولوی با گنجایش ۶۰ نفر تماشاگر، با ابعاد ۶ متر طول در ۵/۴۰ متر عرض و ارتفاع ۳ متر فضای خوبی را برای تجربه‌های دانشجویی در اختیار گروه‌ها قرار می‌دهد.
تماشاخانه سنگلج
تماشاخانه سنگلج
تماشاخانه سنگلج یکی از قدیمی‌ترین سالن‌های نمایش تهران است که در محله سنگلج، در خیابان بهشت و در ضلع جنوبی پارک شهر قرار دارد. تماشاخانهٔ سنگلج در اوایل دههٔ ۱۳۴۰ بازیر بنای ۱۰۳۴ مترمربع و در کنار باغ سنگلج توسط مهندس بابائیان ساخته شد و به وزرات فرهنگ و هنر وقت واگذار شد. این تماشاخانه که در ابتدا ۲۵ شهریور نام داشت، در مهرماه سال ۱۳۴۴ همراه با اولین جشنواره نمایش‌های ایرانی افتتاح شد، و همین زمان بود که پهلوان اکبر می‌میرد در این تماشاخانه به نمایش درآمد. از نمایش‌های مهمی که در اوایل کارِ این تماشاخانه بر صحنه رفت میراث و ضیافت کارِ بهرام بیضایی را می‌توان نام برد که در آذر ماه ۱۳۴۶ اجرا شد.